The cats in my neighbourhood always seem to be curious about what I'm cooking. I can't blame them.

Sushi

Making it yourself, as I love to be crafty at all times, is the best. I remember the day that I made a plate of sushi... all for myself. Yum!

It's official:

ME = going international.

THE BELLRAYS

Het was awesome.
Lisa, wat een wijf!

Tududu...

Drukte, het blijft een excuus. Voor die drie die het lezen: sorry.
Ga naar DROP en check het radioprogramma waar ik tegenwoordig mee bezig ben.

dag!

Winterbluesshuffle

Wuthering Heights - Kate Bush
Some Unholy War - Amy Winehouse
Shake Your Blood - Probot
Salt Peanuts - Charlie Parker
Substitute - The Who
The Piano Has Been Drinking - Tom Waits
Cry Me A River - Ella Fitzgerald
Carousels - Beirut
Communication Breakdown - Led Zeppelin
You've Changed - Eva Cassidy
The First Time Ever I Saw Your Face - Johnny Cash
Here Comes Your Man - The Pixies
My Home Is The Sea - Bonnie "Prince" Billy
Fox Confessor Brings The Flood - Neko Case
La Belle Dame Sans Regret - Sting
Jealous Girls - The Gossip
Citoyen 120 - Zap Mama
Cigarettes And Chocolate Milk - Rufus Wainwright
At last - The do
I Who Have Nothing - Shirley Bassey/Jedi Mind Tricks

C*P*H

Soesjie.

Het moet gezegd worden: nog een gelukkig nieuwjaar.

Eindelijk was het dan zover, ik ging mijn eigen sushi maken. Na een vermoeiende reis vanuit Kopenhagen (het was super, foto's volgen) kwamen mijn lief en ik een beetje chagrijnig aan in mijn huis. Het was 1 januari en we hadden helemaal niet aan een koelkast vol welkomsteten verwacht. Bijna was ik vergeten dat ik hiervoor mijn huisgenootje al met een smsje vanuit Kopenhagen had ingeschakeld. Wat bleek? Zij en haar vriendje (die toevallig mijn neef is) hadden een sushi-avond voorbereid. Nu ben ik al een tijdje enorm verslaafd aan alles wat op sushi lijkt, maar ik had het nog nooit zelf gemaakt. Al zeg ik het zelf, ik was best goed voor een beginner. Het resultaat:



T.R.O.T.S., jawel.

Balkan met een grote 'K'

Dat een Amerikaanse jongen van 21 met zijn band Beirut gehyped werd was me even ontgaan. Dat is me erg kwalijk genomen in mijn muzikale omgeving. “Ken JIJ Beirut niet?” Als ik vroeg waarom dat zo erg was zeiden ze verontschuldigend: “we dachten dat je hem kende omdat je natuurlijk Oost-Europees bent”. Ik kwam er vervolgens achter dat Beirut was beïnvloed door Balkanmuziek. Mijn omgeving schudde het hoofd en ik kon niet anders dan me diep schamen en een kaartje voor het concert kopen.
Ik moest gelijk aan Pete Doherty denken toen ik Zach Condon het podium in Paradiso op zag komen. Maar hij en zijn band, die me zo nu en dan deden denken aan een vrolijk Goonies-gezelschap, beloofden veel meer. Vanaf de inzet van het nummer 'Nantes' ging de zaal los en elk instrument op het podium kreeg vanaf dat moment zijn of haar 'fifteen minutes of fame'. Zowel nummers van het eerste album Gulag Orkestar als het nieuwe The Flying Club Cup kwamen voorbij. Catchy deuntjes in 'Postcards from Italy' en 'Elephant Gun' werden al na de eerste tonen met een luid gejuich onthaald. Maar wat ik vooral niet heb kunnen vergeten is de grote man met de Mary Poppins-tas; hoeveel instrumenten hij eruit heeft gehaald om te bespelen weet ik niet, maar het was keer op keer betoverend.
De muziek die Zach Condon heeft geïnspireerd, hij noemt de Servische volks- en zigeunermuziek in een interview in nrc.next, ligt als een warme deken over mijn herinneringen aan vroeger. Na het lezen van dat artikel flitsten beelden van mijn dansende oma en zingende moeder en tante gestaag voorbij. Tijdens het concert werd dat beeld nog sterker aangezet toen Zach het Kocani Orkestar bedankte en een cover van hen inzetten. Datzelfde orkest ken ik nog van vroeger, toen zij bruiloften voorzagen van een feestelijke noot. Nu zette hun muziek heel Paradiso op zijn kop.
Er knaagde dus iets, wat als heel persoonlijk gezien kan worden. Het coveren van het Kocani Orkestar, de bassist met het hoogblonde haar die het publiek aanspoorde om een vorm van nostalgie uit te schreeuwen die onder het publiek niet volledig werd gedeeld; het was een surrealistische gewaarwording. Maar Beirut heeft met zijn goudeerlijke bewondering en excentrieke stem de volksmuziek uit de Balkan tot Kunst met een grote K gemaakt. Dat is in zekere, surrealistische zin, een bijzondere verdienste.



Official site
MySpace